In
de zestiende eeuw was Het Vliet een landelijk gelegen vaart waar
olieslagers, houtmolens en scheepswerven het beeld bepaalden. De
bewoners en werklieden hadden niet veel op met de grote stad.
Uiteindelijk werden ze wel onder het gerecht van Leeuwarden
geplaatst. Langzamerhand werd Het Vliet een onderdeel van de
stad. Maar Het Vliet heeft altijd een handelskarakter
behouden.
Ook nu is er veel kleinschalige handel te vinden. Lokaal ondernemerschap.
Eigen bedrijfjes doen er zaken. Hier vinden we geen grote
landelijke winkelketens.
|
|
Aan de Top... |
|
De
bekendste handelaar,
Het is heus waar,
Heeft zijn gedichten altijd klaar,
Hout voor een Euro is er te koop,
Hij heet Bob,
En verkoopt een hele hoop.
|
De winkels aan het Vliet geven een mooi beeld
van multicultureel Nederland. De Halal-slager, snackbar,
pandjeshuizen en de bekende houthandelaar wisselen elkaar af.
Achter
het glas van een oud leegstaand pand staat een waarschuwend bordje: Hier geen rijwielen.
Rijwielen, wie noemt tegenwoordig een fiets nog een rijwiel? Hoe
lang staat dit bordje hier al? Aan het schilderwerk te zien….
Te lang!
|
Een man sneupt in het karretje van Bob. Hij zoekt een latje van
30 centimeter. Het
voor een Euro gekochte hout gaat achterop de fiets mee. Daar
vertrekt hij, fietsend langs de geboorteplek van Troelstra, het symbool voor de gewone
hardwerkende man.
|
|
Geveltoerisme |
|
Dit
is het oude gedeelte van Het Vliet.
Steeds vaker sta je even stil. Het hoofd in de nek. Genieten van
de mooie gevels.
De geschiedenis is voelbaar aanwezig.
|
Als je krap zit kun je altijd terecht bij,
zover bekend, het enige pandjeshuis van Leeuwarden. Zie je in
Amerika op bijna iedere straathoek wel een Pawn Shop, in ons
land is dit begrip toch jaren (bijna) taboe geweest. |
|